Páska­bjór­, czyli przegląd islandzkich piw wielkanocnych

Witajcie!

Na wstępie chciałabym Wam wszystkim złożyć najserdeczniejsze życzenia z okazji Świąt Wielkanocnych. Raczej wszyscy zgodzimy się, że tegoroczne Święta znacznie różnią się od poprzednich. Za sprawą wirusa wiele z nas, z własnej czy też bardziej przymuszonej woli, spędza te Święta z dala od rodziny. Sama należę do tego grona i chociaż nie planowałam pobytu w Polsce w tym czasie, to jest mi zwyczajnie przykro wiedząc, że wiele z Was w tym roku nie przygotowywała się do tego okresu w większym gronie, nawet jeśli chodziło o znienawidzone mycie okien.

Pomimo tego, mam szczerą nadzieję, że wszyscy zaczniemy doceniać rzeczy naprawdę istotne, które dotychczas braliśmy za pewnik. Nawet jeśli Wasze Święta wyglądają jak moje, czyli żurek z torebki, kanapka z jajkiem, kinder jajko i brudne okna, to cieszę się że stosujecie się do zaleceń i dbacie o siebie oraz bliskich! Wiem, że może to setna wypowiedź z typu tych „pokrzepiających”, ale głęboko wierzę, że nam wszystkim takie małe słowa są potrzebne.

Dzisiejszy post, jak sugeruje tytuł będzie o piwach, ale będą to piwa wyjątkowe, bo pojawiające się na rynku jedynie raz do roku, w okresie Wielkanocy. Część z Was może pamiętać moje dwie grudniowe publikacje na Instagramie, gdzie pokazywałam dosyć długą listę świątecznych edycji piw.

Jak wiecie lub nie, na Islandii alkohol powyżej 2,25% można kupić jedynie w państwowej sieci sklepów monopolowych Vínbúðin, co jest pozostałością po prohibicji, która oficjalnie zakończyła się dopiero
1 marca 1989 roku (wtedy też obchodzony jest tutaj Dzień Piwa, którego nie omieszkałam przegapić). Sklepy w Reykjaviku, czynne są z reguły w godzinach 11 – 18 od poniedziałku do soboty, lecz co istotne legalnie alkohol można spożywać dopiero po ukończeniu 20 roku życia. 

Warto podkreślić, że alkohol na Islandii jest drogi, szczególnie jeśli się tutaj nie pracuje
i przelicza na inną walutę, na przykład polską. Drogi jest nie tylko według imigrantów, lecz także według samych Islandczyków. Okej, możecie powiedzieć: „Islandia jest droga, ale przecież dużo się zarabia”.   To prawda, natomiast ja nigdy nie przeliczam koron na złotówki, natomiast przeliczam cenę na ilość godzin pracy w Polsce i na Islandii (stawka minimalna), co według mnie jest jedynym słusznym przelicznikiem. 

Wracając do samych piw, sezonowe edycje pojawiają dwa razy w roku w okresie Wielkanocy i Bożego Narodzenia. Oprócz tradycyjnych wersji butelkowych, sprzedawane są także w kegach. Specjane edycje piw cieszą się ogromną popularnością – w okresie bożonarodzeniowym pracowałam jednocześnie w restauracji i barze – uwierzcie mi one schodzą jak świeże bułeczki, bo naprawdę mają coś w sobie (poza innym opakowaniem). Niestety nie jestem ekspertem w dziedzinie piw, więc ciężko mi miarę zrozumiale opisać, co takiego wyjątkowego w nich jest, natomiast jeśli uda Wam się odwiedzić Islandię w tych okresach to uważam, że warto ich wypróbować, jeśli lubicie piwo oczywiście.

Przejdźmy teraz do konkretów, czyli islandzkich browarów i łącznej ilości tegorocznych piw wielkanocnych. Według danych na rok 2019 na Islandii operowało 35 browarów, w tym także kilka mikrobrowarów lub brewpubów, które sprzedają piwo we własnych punktach, często połączonych z jedzeniem, jak np. Bryggjan Brugghús, zlokalizowany w Reykjavíku. Najbardziej znane browary to jednak: Einstök, Egill Skallagrímsson, Vífilfell (producent Vikinga).

W tegorocznej ofercie piw wielkanocnych znalazły się 23 pozycje. Wśród nich wyróżnić można klasyczne lagery, ale także różne ALE oraz stouty. Aż 20 z nich pochodzi z Islandii, jedna pozycja z Wysp Owczych, a dwie z Danii. Zawartość procentowe alkoholu oraz ceny wahają się następująco:

zawartość % alkoholu: 4,4 – 9 %

ceny w ISK: 279 – 858 kr ( 8 – 25 zł)

Oczywiście nie jesteśmy w stanie zrecenzować wszystkich piw wielkanocnych w jednym momencie, dlatego wybraliśmy 5 islandzkich propozycji, które najbardziej nas zaintrygowały i które akurat były dostępne, co naturalnie zależy także od powierzchni sklepu. Wczoraj, czyli w sobotę 11 kwietnia, mieliśmy na to ostatnią szansę, bo prawdopodobnie we wtorek już ich nie będzie, chyba że coś jeszcze zostanie do wyczerpania asortymentu. Z doświadczenia natomiast wiem, że w przypadku lokali, ostatnie kegi dostarczane są jakiś czas przed Świętami.

I teraz to, na co pewnie wszyscy czekacie, czyli sama recenzja wybranych piw. Tutaj pałeczkę przejmie Kuba, który jest znacznie bardziej obeznany w temacie piw i potrafi powiedzieć o nich coś więcej niż tylko „gorzkie”, „niedobre” lub „całkiem okej”, zaczynamy!

* wszystkie zdjęcia pojedynczych piw pochodzą ze strony vinbudin.is;
zdjęcie w nagłówku zostało wykonane przeze mnie.

Jeśli dotrwałeś/aś do końca to serdecznie dziękuję (Kubie po testach wytrwać do publikacji było nieco ciężej), to wiele dla mnie znaczy, szczególnie po takiej przerwie.

Do następnego! Sjáumst á næstu!

Źródła:

1. Iceland Breweries

2. Vínbúðin – páskabjór